بعد ازین از صحبت این دیو مردم رم کنم

غول چندی در بیابان پرورم آدم کنم

در مزاج بدرگان جز فحش کم دارد اثر

زخم سگ را بی لعاب سگ چسان مرهم کنم

عالمی رنج توقعهای بیجا می کشد

کوس شهرت انتظاران بشکنم یا نم کنم

چون خبیث افتاد طبع از طینت ناپاک او

خوک را حلواکشم در پیش تا ملزم کنم

با فساد جوهر ذاتی چه پردازد صلاح

آدمیت کو اگر از خرس مویی کم کنم

هرزه کاریها درین دل مردگان از حد گذشت

بعد ازین آن به که گر کاری کنم ماتم کنم

هیچم اما در طلسم قدرت نیرنگ دهر

چون عدم کاری که نتوان کرد اگر خواهم کنم

صنعتی دارد خیال من که در یک دم زدن

عالمی را ذره سازم ذره را عالم کنم

حکم تقدیر دگر در پردهٔ کلک منست

هر لئیمی راکه خواهم بی کرم حاتم کنم

ننگ همت گر نباشد پوچ بافیهای وهم

بر سماروغی نویسم جاه و چتر جم کنم

تا خجالت بشکند باد بروت سرکشی

موی چینی بر علمهای شهان پرچم کنم

از صفا آیینه دار یک جهان دل می شود

سنگ خشتی راکه من با نقش خود محرم کنم

بسکه در ساز کلامم فیض آگاهی است عام

محرم انصاف گرددگرکسی را ذم کنم

عبرت ایجادست بیدل تنگی آغوش شرم

بی گریبان نیستم هر چند مژگان خم کنم